خانه موزه شوپن، مکانی برای شناخت پیانیست مشهور - سرزمین من

به گزارش سرزمین من، موزه شوپن یکی از خانه موزه های مهم در لهستان است که زندگی این موسیقیدان مشهور را به تصویر کشیده است.

خانه موزه های بسیاری امروزه در سرتاسر جهان فعالیت می کنند که در جهت پاسداشت یاد، خاطره یا آثار فردی خاص به موزه تبدیل شده اند و به بهانه وجود او از طریق فعالیت موزه ای این مهم را به انجام رسانیده اند.

در جهانی مشترک موزه ها و هنر موسیقی، از این دست خانه موزه ها بسیار است. تنها در کشور آلمان حدود چهل و یک خانه موزه مربوط به هنرمندان موسیقی وجود دارد.

تعداد خانه موزه های هنرمندان مشهور موسیقی گاهی به بیش از دو خانه موزه می رسد و هرجا هنرمند اقامت کوتاهی نیز گزیده، به دلیل معروفیت و اهمیت خود یا آثارش، ملت ها و اقوام با حفظ آثار و خانه تلاش کرده اند بخشی از افتخارات هنرمند را در کشور خویش محفوظ داشته، او را جزو میراث فرهنگی خویش قرار دهند.

در جهانی موسیقی و موسیقیدان ها، شوپن شخصیتی بدون مرز و جغرافیا است. بسیاری از مردم جهان آثار مرتبط با پیانوی او را یا می شناسند و شنیده اند یا می نوازند و با آن زندگی می کنند.

مهم ترین نوآوری شوپن در قالب فرم هایی مانند سونات پیانو، والس، نوکتورن، پرلود و پولونز خلق شده اند.

وی اغلب آثارش را فقط برای پیانو می نوشت، اما در میان کارهایش می توان قطعاتی برای پیانو و سازی دیگر به عنوان همراهی کننده یافت.

شوپن لهستانی بود اما بیش تر عمر خود را در فرانسه سپری کرد.

موزه شوپن در لهستان، یکی از مهم ترین موزه های این چنینی با تمرکز بر شخصیت یک هنرمند نوازنده و آهنگساز با معروفیتی جهانی است.

موزه ای که با این موضوع تبدیل به مرکزی فرهنگی و موسیقایی شده و در این زمینه به طور جدی با برنامه هایی از قبیل سخنرانی، کنسرت و... در کنار سایر امور مربوط به موزه فعالیت می کند.

موزه فردریک شوپن که در سال 2009 به مناسبت سال جهانی شوپن فعالیت دوباره خود را کرده بود، در کاخ تاریخی استروگسکی در ورشو لهستان بازگشایی شده است.

این موزه در چهار طبقه مختلف پذیرای علاقه مندان به این هنرمند، آهنگساز و پیانیست، از سرتاسر جهان است.

بنای قرن شانزدهمی موزه متعلق به دوک یانوش استروگسکی بوده که در قرن هجده و نوزدهم میلادی مورد بازسازی قرار گرفته است.

در اواسط قرن نوزدهم میلادی یعنی در سال 1859، این بنا که به عنوان مرکز تحقیقات موسیقایی تغییر کاربری داده بود و یکی از بهترین کنسرواتورهای سلطنتی ورشو و مرکز آموزش موسیقی بخش هنرهای زیبا به شمار می رفت و فعالیت خود را از زمان جوانی شوپن آغاز کرده بود، مجددا بازسازی و در اوایل قرن بیستم سالن کنسرت نیز به آن اضافه شد.

چشم انداز موزه شوپن، گردآوری، نگهداری و نمایش هر آنچه که مربوط به این آهنگساز بزرگ می شود، برای قشر وسیعی از مخاطبان است.

در این موزه تلاش شده تا با انواع وسایل ارتباط جمعی و ابزار فن آوری در کنار برگزاری مناسبت های خاص پژوهشی و موسیقایی و با هدف تبدیل شدن به یک مرکز فرهنگی، از تعریف سنتی موزه، یعنی مکانی صرفا برای نگهداری و نمایش اشیاء فاصله گرفته شود.

در هر یک از چهار طبقه موزه، بازدیدکنندگان اطلاعات مختلفی در مورد زندگی شوپن کسب می کنند.

این شناخت نه فقط بر اساس ابزار و لوازم زندگی شوپن، بلکه براساس تجربه ای اتفاق می افتد که از ناشی از تجربه شوپن در زندگی هنری و عادی او است.

آنچه شوپن را به زندگی عادی پیوند می داده، ارتباط او با اصوات در قالب بیان هنرمندانه است که آن را موسیقی نام می نهیم. در نتیجه تجربه صوتی مخاطب در این موزه نقش مهمی را دارا است.

این تجربیات با به کارگیری حواس بازدیدکنندگان چه از نظر سمعی و چه از نظر بصری اتفاق می افتد. ضمن اینکه تلاش شده تا تاریخچه زندگی شوپن و زندگی از منظر او و تجربیات هنرمندانه اش، با انواع امکانات و بهره گیری از تکنولوژی و شی به طور همزمان بازسازی شود.

بخش های مختلف خانه موزه شوپن

هر طبقه از موزه به یک موضوع متفاوت از شوپن اختصاص یافته است. به عنوان مثال در سالن موسوم به پرتره های شوپن مجموعه ای گسترده از پرتره های او که در نیمه دوم قرن نوزدهم، قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم خلق شده بود، به نمایش گذاشته شده است.

این سالن در سال 2012 چهار پرتره از شوپن از مجموعه آندره مایر را به نمایش گذاشت.

در سالنی دیگر، مخاطب شاهد مستندات زندگی شوپن در لهستان و نقل مکان او به پاریس، کشمکش های او در زندگی شخصی، عشق های زندگی اش و شور آهنگسازی او است که تمامی این تجربه ها همراه با نور، رنگ، صوت، عکس و فیلم است.

در سالن موسوم به سکوت مستند مرگ آهنگساز بازدیدکننده را به خاموشی فرا می خواند.

طراحی داخلی موزه تمرکز بر ایجاد تجربه، خصوصا تجربه شنیداری با بهره گیری از امکانات مدرن صوتی است تا در این موزه یادمانی با موضوع موسیقی و تمرکز بر یک شخصیت بین المللی و شهیر موسیقایی، وجه و نقش بازآفرینی صوت به عنوان عنصر بنیادین موسیقی و زبان موسیقایی شاخص شود و بهترین ابزار شخصیت مورد تمرکز موزه مورد توجه مخاطب قرار گیرد.