کسانی که توهم خاص و عجیبی دارند: ما از ستاره های دیگر آمده ایم و فرازمینی هستیم! پدیده Starseed - سرزمین من

به گزارش سرزمین من، ممکن است خیلی احمقانه به نظر برسد. اما افرادی هستند که معتقدند از سایر سیارات به زمین آمده اند تا به شفای سیاره زمین یاری نمایند و بشریت را به عصر طلایی راهنمایی نمایند و به دوره ای از خوشبختی، شکوفایی و موفقیت برسانند!

جستجوی اینترنتی این مضمون بیش از 4 میلیون نتیجه را به همراه دارد و تعداد زیادی از مردم ویدیوهایی را در این مورد در این اینستاگرام و فیس بوک و تیک تاک پست می نمایند که در آنها گفته اند از دنیای دیگری سرچشمه گرفته اند. در واقع، محتوای با عبارت #starseed بیش از 1 میلیارد بازدید در TikTok داشته است.

برخلاف باورمندان به تناسخ، این به اصطلاح دانه های ستارگان بر این باورند که از سیاره دیگری منشا گرفته اند تا در اینجا متولد شوند. دانه های ستارگان بر این باورند که آنها مجرای بین قلمروهای فرازمینی و زمین هستند و می توانند به وسیله مدیتیشن بین کهکشان ها جابجا شوند.

دانه های ستاره ای بعلاوه معتقدند که می توانند با زبان سبک ارتباط برقرار نمایند یعنی نوعی ارتباط که گفته می گردد محدودیت های انسانی را دور می زند و زبان روح است.

این ایده به طور گسترده ای به نویسنده براد استایگر نسبت داده می گردد که درباره ناشناخته ها بسیار نوشته و علاقه شدیدی به زندگی بیگانه ها و فرازمینی ها داشت. استایگر در کتاب خود با عنوان Gods of Aquarius در سال 1976 این تصور را عنوان کرد که بعضی افراد از ابعاد دیگری سرچشمه می گیرند.

باورمندان به این اندیشه ادعا می نمایند که راه های مختلفی برای تشخیص اینکه آیا شما یک دانه ستاره ای هستید وجود دارد. اینها شامل جستجوی معنا در زندگی و احساس عدم تعلق است. معنوی بودن و داشتن حس قوی شهود (دانستن) نیز از ویژگی های یک دانه ستاره ای است.

بعلاوه گفته می گردد که آنها همدل، حساس و دارای مسائل جسمی و روانی بیشتری هستند زیرا روح آنها به داشتن بدن انسان عادت ندارد! دانه های ستاره ای می خواهند به بشریت یاری نمایند. اما آنها غرق در زندگی روی زمین می شوند و با گذراندن زمان به تنهایی شارژ می شوند.

معتقدان به این فکر بعلاوه می گویند که دانه های ستاره میل به کشف و تجربه فرهنگ ها و حوزه های تازه دارند، که به افراد ستاره یاری می نماید تا بینش تازهی از هستی ارائه دهند. به عنوان مثال می توان به تئوری های تازه (توطئه) در خصوص جامعه، مداخلات بهداشتی متفاوت، همراهی با افکاری در خصوص بیگانگان و تمدن های باستانی اشاره نمود .

اما چه چیزی باعث می گردد بعضی از افرادی که چنین احساساتی را تجربه می نمایند به این نتیجه برسند که باید از سیاره دیگری باشند؟ به ویژه با توجه به این که هیچ حیاتی فراتر از زمین تا به امروز یافت نشده و هیچ مدرکی دال بر اینکه حیات بیگانه تا به امروز از زمین بازدید نموده است وجود ندارد.

روان شناسی به نام برترام فورر اولین بار متوجه شد که به راحتی می توان افراد را با توصیف های مبهم درباره خود موافق کرد.

مفهوم دانه های ستاره ای شکلی از باورهای خرافی عصر تازه است و منشا آن را تا دهه 1970 می توان ردگیری کرد.

انرژی کریستال ها، انرژی درمانی و توانایی های روانی، تناسخ، کارما و امکان رسیدن به سطح بالاتری از آگاهی، همه از این دوران رواج پیدا کردند.

حمایت از باورهای عصر تازه - مانند دانه های ستاره ای - در حال افزایش است. این ناشی از بی اعتمادی به علم و تردید در خصوص شناخت متعارف واقعیت است. به ویژه بدبینی نسبت به جامعه مدرن به آن دامن زده است.

بعضی از ویژگی های شخصیتی نیز ممکن است بعضی از افراد را به اعتقاد به مفهوم دانه های ستاره ای متمایل کند. به عنوان مثال، اگر شما مستعد فانتزی هستید و اغلب رویدادهای خیالی و واقعی را با هم ترکیب می کنید، ممکن است این نظریه موافق با تمایلات خود ببینید.

در اصطلاح روانشناسی، این به عنوان خطای نظارت منبع شناخته می گردد ، که نوعی خطای حافظه ناخودآگاه است که در آن فرد بین آنچه واقعی و دقیق است و آنچه غیر واقعی است و تصور می نماید، گیج و گمراه می گردد.

این توهم معمولاً در اسکیزوفرن ها یا روانپریش ها دیده می گردد و تحقیقات پیوندهایی بین اختلال شخصیت اسکیزوتایپی - یک اختلال رایج که شکل خفیف اسکیزوفرنی در نظر گرفته می گردد - و اعتقاد به تئوری های توطئه پیدا نموده است.

اثر دیگری که می تواند چنین باورهایی را تشویق کند، چیزی است که به عنوان سردرگمی هستی شناختی شناخته می گردد. که زمانی اتفاق می افتد که مردم نمی توانند بین جملات استعاری و واقعی م تمایز قائل شوند.

این دسته افراد بیشتر نظریه های شبه علمی و ماورایی را تأیید می نمایند.

در خصوص دانه های ستاره ای، چندین کتاب پرفروش منتشر شده به وسیله مؤسسات انتشاراتی بزرگ ممکن است حس اصالت این مفهوم را ایجاد نمایند.

منبع: The Conversation