مشاهده نزدیک ترین سیاه چاله به زمین - سرزمین من

به گزارش سرزمین من، سیاه چاله اسب تک شاخ از بیشتر سیاه چاله های موجود در دنیا کوچک تر است و در گروه سیاه چاله های بین ستاره ای قرار می گیرد که جرم آن ها معمولاً 5 تا 30 برابر جرم خورشید است.

سرزمین من| ظاهراً اخترشناسان نزدیکترین سیاهچاله شناخته شده به زمین را پیدا نموده اند، جسمی کوچک و عجیب به نام تک شاخ که تنها 1500 سال نوری از ما فاصله دارد و فقط سه برابر خورشید است.

به گزارش سرزمین من؛ بر اساس بیانیه مطبوعاتی دانشگاه اوهایو، این سیاهچاله به دلیل قرار دریافت در صورت فلکی تک شاخ و نبود سیاهچاله ای مشابه آن تک شاخ نامگذاری شده است. آنچه آن را بسیار منحصر به فرد نموده، کوچک بودن آن است. سیاهچاله تک شاخ از بیشتر سیاهچاله های موجود در کیهان کوچک تر است و در گروه سیاهچاله های ستاره وار قرار می گیرد که جرم آن ها معمولاً 5 تا 30 برابر جرم خورشید است. این سیاهچاله با تنها سه برابر جرم خورشید، در رده ای وجود دارد که تا همین اواخر، اخترشناسان حتی از نظر فیزیکی احتمال آن را پیش بینی ننموده بودند.

محققان به طور مستقیم از این سیاهچاله تصویربرداری نکردند، زیرا به نظر می رسد، یک ستاره غول سرخ در کنارش قرار گرفته است. در واقع دانشمندان از روی تغییراتی که بر روی همدم ستاره ای اتفاق افتاده بود به وجود این سیاهچاله پی بردند. آن ها فهمیدند که چیزی در حال کشیدن این ستارۀ غول سرخ و تغییر شکلش است. پژوهش اخترشناسان نشان داد، این دو (سیاهچاله و ستاره) توسط گرانش به یکدیگر متصل هستند و سیاهچاله چنان کشش محکمی از خود اعمال می نماید که در حال تغییر شکل فیزیکی ستاره در هنگام چرخش است.

اخترشناس تاد تامپسون، گفت: ساده ترین شرح برای این پدیده وجود یک سیاهچاله است و ساده ترین شرح محتمل ترین است. جدا از عجیب و غریب بودن این موارد از لحاظ علمی، یافتن سیاهچاله های کوچکی مانند تک شاخ به کشف اسرار چگونگی تکامل و مرگ ستاره ها یاری می نماید.

همچنین جرم کم سیاهچاله تک شاخ آن را در شکاف جرمی مرموز بین پرجرم ترین ستارگان نوترونی (تقریبا 2.2 برابر جرم خورشید) و کوچکترین سیاهچاله ها (تقریبا پنج برابر جرم خورشید) قرار می دهد. به گفته اخترشناسان، به نظر می رسد حدبیشتر نظری جرم یک ستاره نوترونی در حدود سه جرم خورشیدی باشد، بنابراین تک شاخ واقعا یکی از کوچکترین سیاهچاله های ممکن است. کشف این سیستم ها به دانشمندان یاری می نماید تا مکانیسم های ایجاد سیاهچاله ها/ ستاره های نوترونی را درک نمایند.

هنگامی که یک ستاره غول پیکر آخرین سوخت خود را مصرف می نماید، ستاره ممکن است دچار فروپاشی و انفجار ابرنواختری شده و به درون خود سقوط کند، در این زمان یک سیاهچالۀ ستاره وار متولد می گردد..

تک شاخ یک همراه دارد؛ یک غول سرخِ متورم که در اواخر عمر خود است. (حدود پنج میلیارد سال دیگر خورشید ما نیز به عنوان یک غول سرخ متورم خواهد شد). این همراه در طی سال های مختلف توسط ساز های مختلف مشاهده شده است، از جمله نظرسنجی اتوماتیک All Sky و ماهواره آنالیز سیاره فراخورشیدی ناسا.

جیازینگ و همکارانش آن مجموعه داده عظیم را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و مورد جالبی را مشاهده کردند: نور غول سرخ به صورت دوره ای با شدت جابجا می گردد، و این نشان می دهد که جسم دیگری در حال کشیدن روی ستاره و تغییر شکل آن است.

این تیم معین کرد که جسمی که در حال جابجایی است احتمالاً یک سیاهچاله است؛ یکی بر اساس جزئیات سرعت ستاره و اعوجاج نور، فقط سه توده خورشیدی را در خود جای داده است. (از منظر چشم انداز: سیاه چاله عظیم در قلب کهکشان راه شیری ما حدود 4.3 میلیون جرم خورشید را پوشش می دهد.)

همانطور که جاذبه ماه اقیانوس های کره زمین را تحت تاثیر قرار می دهد و باعث می گردد دریا ها به سمت ماه برآمده و از آن دور شوند و جزر و مد زیادی ایجاد می نماید، سیاهچاله نیز ستاره را به شکل فوتبال مانند با یک محور بیشتر از محور دیگر منحرف می نماید.

در بیانیه ای، تاد تامپسون، رئیس بخش نجوم ایالت اوهایو می گوید: ساده ترین شرح این است که این یک سیاهچاله است - و در این مورد، ساده ترین شرح محتمل ترین است. این شرح، هرچند به اثبات نهایی نرسیده است، اما تک شاخ در حال حاضر کاندیدای یک سیاهچاله است.

سیاه چاله اسب تک شاخ از بیشتر سیاه چاله های موجود در دنیا کوچک تر است و در گروه سیاه چاله های بین ستاره ای قرار می گیرد که جرم آن ها معمولاً 5 تا 30 برابر جرم خورشید است.

اما حالا رکورد جرم اندک در این زمینه هم شکسته شده است. شناسایی سیاه چاله ها معمولاً بسیار سخت است و یافتن آن ها با آنالیز اثراتشان بر روی ستاره های افراد ممکن می گردد.

ردیابی و کشف سیاهچاله ها معمولاً بسیار سخت است، چرا که نور نمی تواند از آن ها خارج گردد و این باعث می گردد که حتی عظیمترین تلسکوپ های نوری هم از مشاهده آن ها عاجز باشند. البته سیاهچاله هایی که به طور فعال از یک ستاره نزدیک به خود تغذیه می نمایند، می توانند گاهی اوقات نور مرئی داشته باشند. این در حالی است که سیاه چاله های غیرتعاملی چنین شانسی را هم برای دیده شدن ندارند و در واقع، تنها به واسطه تشعشعات یا تأثیرات گرانشی که ممکن است روی ستاره های نزدیک خود داشته باشند، قابل ردیابی هستند.

جزئیات بیشتر این پژوهش در journal Monthly Notices of the Royal Astronomical Society منتشر شده است.

منابع: news.osu.edu, phys.org

منبع: فرادید