تاثیر مخرب استرس بر عملکرد مغز - سرزمین من

به گزارش سرزمین من، پژوهشگران انجمن علوم اعصاب آمریکا اخیرا اعلام کرده اند استرس بیش از آن چیزی که افراد تصور می کنند بر عملکرد مغز آنها تاثیر می گذارد.

به گزارش سرزمین من و به نقل از تک اکسپلوریست، پژوهشگران اخیرا پس از بررسیهایی که بر روی حیوانات و انسان ها انجام دادند، اظهار کردند که استرس می تواند بر نحوه عملکرد مغز تأثیر منفی بگذارد.این پژوهشگران همچنین اعلام کردند استرس نه تنها بر حافظه و بسیاری از کارکردهای دیگر مغز ، مانند خلق و خو و اضطراب تأثیر می گذارد ، بلکه باعث التهاب مغز نیز می شود که این مورد بر سلامت قلب نیز تأثیر منفی می گذارد.

این مطالعه جدید که در مجله JNeurosci منتشر شده است ، نشان می دهد که استرس با تغییر ساختار و عملکرد نورون ها و آستروسیت ها ، عملکرد مغز را تغییر می دهد.

آستروسیت (astrocyte) یا آستروگلیا یا اختریاخته، یاخته ای گلیایی و ستاره شکل است که تغذیه و حفاظت یاخته های عصبی را بر عهده دارد.آستروسیت ها سلول های گلیای ستاره شکل در مغز و طناب نخاعی می باشند. آستروسیت ها بیشترین نوع سلول های گلیا هستند. آستروسیت یعنی سلول ستاره ای و این نام به درستی شکل این سلول را توصیف می کند. آستروسیت ها از اندازه بزرگی برخوردارند و نورون ها را تغذیه کرده و از آن ها حمایت می کنند و به همراه میکروگلیاها مواد زاید درون مغز را از بین می برند و در نهایت به صورت مواد شیمیایی از مایع احاطه کنندهٔ نورون ها حفاظت می کنند. گاهی اوقات نورون ها به دلایل ناشناخته ای از بین می فرایند یا در اثر ضربه مغزی عفونت یا سکته مغزی می میرند. در این هنگام آستروسیت ها به همراه میکروگلیا وظیفه پاکسازی و از بین بردن مواد زائد باقی مانده را به عهده می گیرند.

آستروسیت ها ماموران مدیریتی مغز هستند که وظیفه دارند پس از انتشار در سیناپس، انتقال دهنده های عصبی را کنترل کنند.

در این مطالعه دانشمندان با برسی مغز موشها دریافتند استرس حاد باعث انقباض فرآیندهای جانبی در آستروسیت های مخچه موش می شود. استرس با متوقف کردن تولید زیر واحد اساسی گیرنده های گلوتامات به نام GluA1، این تغییر را القا می کند.

در طی یک رویداد استرس زا ، هورمون استرس نوراپی نفرین (norepinephrine) یک راستا مولکولی را که به طور معمول در سنتز پروتئین GluA1 به اوج خود می رسد، سرکوب می کند. بدون گیرنده های عملکردی GluA1 یا گلوتامات ، نورون ها و آستروسیت ها توانایی برقراری ارتباط با یکدیگر را از دست می دهند.