این پشه عجیب همنوعانش را از بین می برد - سرزمین من

به گزارش سرزمین من، زومیت نوشت: شواهد تازه نشان می دهد که مهندسی ژنتیکی پشه ها به منظور کشتن هم نوعان خود برای نابودی این حشرات ناقل بیماری، راهکاری مؤثر است.

در شهر یندایاتوبا در برزیل، تلاشی برای از بین بردن این آفات پیش از اینکه فرصتی برای انتشار بیماری داشته باشند، درحال انجام است. در این مورد، سلاح دانشمندان پشه های آئدس ایجیپتی است که ازنظر ژنتیکی برای کشتن هم نوعان خود مهندسی شده اند. این پشه ها که به وسیله شرکت بیوتکنولوژی بریتانیایی اوکسیتک ساخته شده اند، به نظر می رسد در کاهش جمعیت پشه ها کارآمد باشند.

بیشتر بخوانید:

• عکس | زاویه ای دیده نشده از جام جهانی قطر

پشه های اصلاح شده دارای ژن خودمحدودگر مصنوعی هستند که از زنده ماندن بچه ها ماده ممانعت می نماید. این امر اهمیت دارد؛ زیرا فقط ماده ها می گزند و بیماری را منتقل می نمایند. در مطالعه نو، دانشمندان اوکسیتک نشان دادند که حشره های مهندسی شده آن ها توانستند جمعیت پشه های آئدس ایجیپتی را در طول 12 ماه در محله هایی که رها شده بودند، تا 96 درصد کاهش دهند. ناتان رز، رئیس برنامه مالاریا در اوکسیتک می گوید:فراوانی آئدس ایجیپتی در این منطقه بالا است و مردم به طور دوره ای گرفتار شیوع تب دنگی هستند.

اوکسیتک برای مطالعه نو که در سال های 2018 و 2019 انجام شد، چهار محله پرجمعیت را با سطوح بالای آئدس ایجیپتی انتخاب کرد. در دو محله، دانشمندان در هر هفته، 100 پشه نر به ازای هر یک از ساکنان آزاد می کردند. در محله های دیگر تعداد پشه های رهاشده را تا 500 عدد افزایش دادند.

نرهای اصلاح شده با ماده های وحشی جفت گیری می نمایند؛ اما ژن خودمحدودگر مانع از بقای بچه ها ماده می گردد. این ژن که در آزمایشگاه مهندسی شده است؛ اما مبتنی بر عناصری است که در باکتری ای کولای و ویروس هرپس سیمپلکس یافت می گردد، موجب می گردد که سلول های بچه ها ماده مقادیر زیادی از پروتئینی به نام tTAV را فراوری نمایند. این امر توانایی سلول برای فراوری سایر پروتئین های موردنیاز برای رشد را مختل می نماید؛ درنتیجه، ماده ها قبل از اینکه به بلوغ برسند و نیش زدن را آغاز نمایند، می میرند. بچه ها نر زنده می مانند و حاوی یک نسخه از ژن خودمحدودگر هستند که می توانند آن را به نسل بعد منتقل نمایند.

برای معین این موضوع که پشه های نر خودمحدودگر تا چه حد کارآمد هستند، دانشمندان باید جمعیت پشه های محلی را قبل و پس از آزمایش تعیین نمایند. آن ها از تله استفاده می نمایند، پشه ها را به دام می اندازند و تعداد پشه های بالغ در یک منطقه را شمارش می نمایند یا تله ها را در آب قرار می دهند و سپس تعداد تخم هایی را که پشه های ماده گذاشته اند، می شمارند. آن ها سپس براساس این مشاهدات جمعیت پشه ها را تخمین می زنند (تیم اوکسیتک از روش شمارش تخم استفاده کرد).

مطالعه نشان داد که در طول فصل اوج پشه که در برزیل از ماه نوامبر تا آوریل طول می کشد، جمعیت پشه ها در مناطقی که پشه های اصلاح شده آزاد شده بودند، به طور میانه 88 درصد و در مواردی تا 96 درصد نسبت به منطقه ای که پشه های اصلاح شده در آن آزاد نشده بودند، کاهش پیدا کرد. جالب اینکه به نظر نمی رسید که تعداد پشه ها در مقدار کارآیی روش اثری داشته باشد.

5858