روز درختکاری، کاشتن نهالی تازه بر دل و جان زمین - سرزمین من

به گزارش سرزمین من، زمستان نرم نرمک بار سفر بسته و آماده رفتن است. 3 ماه سرد و برفی را به ما بخشید و حال می رود تا بهار زیبا از راه برسد و شکوفه و عشق را مهمان طبیعت خسته و رنجور کند. مردم سرزمین ما، در اواخر سوز و سرما رسم جالبی دارند که در تقویم ملی ما به نام جشن روز درختکاری نامیده می شود. مردم به دامان طبیعت می فرایند و درست در زمانیکه برای سفره هفت سین خود سبزه آماده می کنند، نهالی هم در دل خاک می کارند تا با هم به استقبال بهار دیدنی و زیبا بفرایند. امسال با ما همراه شوید تا روز درختکاری را به شیوه ای جدید تجربه کنیم. این مقاله درباره برگزاری روز درختکاری در جهان و ایران است.

تاریخچه قدیمی و تاثیرگذار

جشن روز درختکاری در سال 1872 میلادی و در ایالت نبراسکای کشور آمریکا و در تاریخ 10 آوریل توسط فردی به نام J.Sterling Morton برگزار شد و گفته می شود که در آن روز، بیش از 1 میلیون درخت کاشته شده، اما بعد از مدتی این تاریخ به آخرین جمعه ماه آوریل انتقال یافت. امروزه بیشتر کشورهای جهان، روز درختکاری را گرامی می دارند و در این روز، به کاشتن درخت ها و نهال های متفاوت اقدام می کنند. البته تاریخ این روز با توجه به آب و هوای هر کشور متفاوت است و بیشتر سعی می کنند تا در مواقعی از سال این کار را انجام دهند که درخت، قابلیت رشد داشته باشد. برای نمونه می توان به کشورهایی نظیر آلمان، مصر، پاکستان و مکزیک اشاره کرد که روز درختکاری در آن ها، به ترتیب در روزهای 5 اردیبهشت، 26 بهمن، 27 مرداد و دومین پنجشنبه ماه جولای برگزار می شود. درختکاری در ایران دارای پیشینه علایق ملی و سنت تاریخی است. تاریخ نشان می دهد که ایرانیان باستان جشن های خاصی داشتند و در جشن روز درختکاری به کاشت درخت پرداخته و به خاک و زراعت احترام می گذاشتند. در کشور ما، روز درختکاری در 15 اسفند هر سال برگزار می شود و مردم با حضور در پارک ها، جنگل ها و نقاط مختلف شهر اقدام به کاشت نهال های جوان می کنند. ایرانی ها، هر سال با کاشت درخت به استقبال سال نو می فرایند و در واقع با این کار نمادین، در آستانه بهار زندگی را به زمین باز می گردانند. در این روز در مقابل بیشتر پارک ها و فضاهای سبز و دیگر نقاط شهر، نهال هایی به صورت رایگان در اختیار مردم قرار داده می شوند. این مقاله درباره روز درختکاری در جهان هست.

درختکاری در روایات و داستان ها

در فرهنگ های مختلف جهان، درختکاری جایگاه مهمی دارد. اسلام، بشر را به کاشت درخت تشویق کرده و بعضی از بزرگان دین به این امر اشتغال داشته اند. حضرت علی علیه السلام در شهر مدینه باغ های خرمای فراوانی به وجود آورد. پیامبر اسلام در این باره می فرمایند:اگر شخصی درختی بکارد یا مزرعه ای را به زیر کشت ببرد و انسان ها، حیوانات یا پرندگان از آن بخورند، این کار صدقه ای از طرف آن شخص شمرده می شود. این نشانگر تاکید و توصیه اولیای اسلام به اهمیت درختکاری است. این متن درباره تاریخچه روز درختکاری است.

درخت و نجات زندگی بشر

درختان، جزئی از منابع طبیعی و ملی هستند که همه افراد در آن زندگی می کنند. تک تک افراد، از این سرمایه های طبیعت سود می برند. آن ها هر لحظه از هوای لطیف و پاکیزه ای که درختان به وجود می آورند، استفاده می کنند و این تنها، یکی از سودهای بسیار درختان است. امروزه با صنعتی شدن جوامع بشری، درختان نقش مهمی در زندگی بشر ایفا می کنند. از سویی مقدمات پیشرفت بیشتر صنعت و فناوری را موجب می شوند و منابع تامین کننده محصولاتی نظیر وسایل چوبی، مبلمان، لوازم التحریر و الوار محسوب می شوند. از دیرباز، آدمی از گیاهان برای درمان بیماری ها استفاده می کرده است، برای مثال سال ها از پوست درخت بید برای کاهش تب بیماران استفاده می کردند. انسان پس از شناخت ماده تب بر بید توانست از روی آن آسپرین را بسازد که دارویی مسکن و تب بر است. برای درمان بیماری مالاریا نیز از پوست درختی به نام سین کونا استفاده شد. پوست درخت این گیاه ماده ای به نام کینن دارد که عامل مالاریا را از بین می برد. البته گیاهان دارویی فراوان هستند و هر یک در درمان بیماری معینی تأثیر دارند.

کلام پایانی برای جشن روز درختکاری

درختان سرمایه های طبیعی ما هستند که گاه به فراموشی سپرده می شوند و مورد بی مهری و خشونت آدمیان قرار می گیرند. بهتر است کمی فکر کنیم، چون نابودی درختان در اصل نابودی نسل بشر است. این متن به مناسبت روز درختکاری در جهان نگارش شده است.

تو قامت بلند تمنایی ای درخت

همواره خفته است در آغوشت آسمان

بالایی ای درخت

دستت پر از ستاره و جانت پر از بهار

زیبایی ای درخت

وقتی که بادها

در برگهای در هم تو لانه می کنند

وقتی که بادها

گیسوی سبز فام تو را شانه می کنند

غوغایی ای درخت

وقتی که چنگ وحشی باران گشوده است

در بزم سرد او

خنیاگر غمین خوش آوایی ای درخت

در زیر پای تو

اینجا شب است و شب زدگانی که چشمشان

صبحی ندیده است

تو روز را کجا؟

خورشید را کجا؟

در دشت دیده غرق تماشایی ای درخت؟

چون با هزار رشته تو با جان خاکیان

پیوند می کنی

پروا مکن ز رعد

پروا مکن ز برق که بر جایی ای درخت

سر بر کش ای رمیده که همچون امید ما

با مایی ای یگانه و تنهایی ای درخت

سیاوش کسرایی