جنگ سرد فوتبالی!، سرانجام بازی، کدام طرف نابود می گردد؟ - سرزمین من

به گزارش سرزمین من، فصل جابجایی لیگ برتر بی شباهت به جنگ سرد نیست؛ جایی که چند تیم قبل از درگیری واقعی، مشغول به رخ کشیدن داشته های خود هستند.

به گزارش سرزمین من، جنگ سرد؛ واژه ای آشنا در قرن بیستم که تا فروپاشی شوروی سابق پیش رفت. برای دوره ای که شوروی سابق و متحدانش در بلوک شرق و ایالات متحده آمریکا و متحدانش در در بلوک غرب در رقابت، تنش و کشمکش ژئوپلیتیکی قرار داشتند اما هیچ گاه درگیری نظامی مستقیم میان نیروهای ایالات متحده و شوروی به وجود نیامد اما گسترش قدرت نظامی و کشمکش های سیاسی منجر به جنگ های نیابتی و درگیری های مهم بین کشورهای پیرو و هم پیمانان این دو ابر قدرت شد، از واژه سرد برای توصیف این جنگ استفاده می گردد.

به غیر از مسابقه تسلیحات هسته ای و استقرارهای مرسوم نیروهای نظامی دو طرف از راه های دیگر همچون جنگ روانی، کارزارهای تبلیغات سیاسی، جاسوسی، تحریم های مالی گسترده، رقابت در مسابقات ورزشی و فناوری مثل رقابت فضایی برای اثبات رجحان خود استفاده کردند.

مثل جابجایی فوتبال ایران

جابجایی لیگ برتر ایران هم بی شباهت به جنگ سرد نیست؛ برهه ای که تیم های متمول لیگ رجحان با خریدهای میلیاردی در صدد تضعیف اردوگاه حریف و پیروزی در جنگ روانی قبل از شروع لیگ برتر هستند.این رقابت سرد میان تیم ها با واژه های بمب ترکاندن و هایجک بیشتر جلوه می نماید؛ به طوری که در روزهای گذشته بارها کلمه هایجک به گوش طرفداران رسیده است.

بیشترین سهم را در این جنگ چهار تیم استقلال، پرسپولیس، سپاهان و تراکتور بازی می نمایند که به واسطه بودجه های کلان خود نظم بازار را بهم ریختند و برای پیروزی در این رقابت نه چندن عقلانی، قیمت یک بازیکن معمولی را در بازار بالا می برند.

در واقع این شرایط بسیار شبیه به رقابتی است که شوروی و آمریکا در قرن بیستم داشتند. هر یک از دو کشور برای نشان دادن رجحان خود در زمینه های مختلف حتی ورزشی، حاضر به تقبل هر هزینه ای بودند که در نهایت نابودی یکی از طرفین را به دنبال داشت.

اتفاقی که به ظاهر در فوتبال هم موفقیت آمیز هم بوده و طرفداران چهار تیم استقلال، پرسپولیس، تراکتور و سپاهان متاثر از خریدهای تیم مقابل بعضا در برابر باشگاه خودی دست به اعتراض می زنند.

فروپاشی یا نابودی در انتظار تیم های ایرانی است؟

برنده این رقابت به دور از منطق، دلال ها هستند که نابودی تیم های ایرانی را می طلبند؛ تیم هایی که در حال حاضر تا خرطناق در بدهی فرو رفته اند اما بدون اینکه به طور منطقی به خواسته های خود توجه نمایند، در صدد رجحان در این جنگ سرد هستند تا به قول خودشان با بمب ترکاندن و هایجک بازیکنی که شاید نیازش هم نداشته باشند، رجحان روانی را از آن خود نمایند.

برای غیرمنطقی بودن این جنگ سرد همین کافی است که یک بازیکن معمولی و پراشتباه در لیگ نوزدهم، بارها چند باشگاه را دور می زند، قیمت ها را بالا می برد تا در قامت یک قهرمان پوشالی راهی یکی از این چند تیم گردد.

همانند ماجرای دو ابرقدرت قرن بیستم، دیر نیست که لیگ رجحان ها هم در انتها این جنگ سرد، گرفتار نابودی و ورشکستگی شوند و فوتبال ایران را هم با خود به قعر ببرند؛ کما اینکه تا به امروز بدهی هنگفتی از مدیران سابق در تیم های مختلف به جا مانده و یک بدنامی عظیم را برای فوتبال ایران در فیفا رقم زده است و می تواند شکست های جبران ناپذیری را در آینده نزدیک به بار بیاورد.