جاده های خورشیدی ایده چندان خوبی نبوده اند - سرزمین من

به گزارش سرزمین من، با وجود مزایایی که درباره جاده های خورشیدی ذکر می گردد، شاید این جاده ها راهکار خوبی برای صرفه جویی در انرژی نباشند.

به گزارش سرزمین من و به نقل از دیلی میل، چهار سال پیش، رقابتی برای ساخت جاده های آسفالت مجهز به پنل خورشیدی شکل گرفت و از آن موقع، این ایده در حال آنالیز است.

نتایج آنالیز های ابتدایی این طرح که به تازگی منتشر گردیده اند، کمی ناامیدنماینده هستند زیرا نشان می دهند که نصب پنل خورشیدی زیر جاده، معایبی دارد.

از آنجا که این پنل، زاویه شیب مطلوبی ندارد، انرژی کمتری فراوری می نماید و به طرف سایه متمایل می گردد. هنگامی که سایه، پنج درصد سطح پنل را بپوشاند، فراوری انرژی پنل تا 50 درصد کاهش می یابد.

همچنین، ممکن است آلودگی و خاک، روی پنل ها را بپوشاند؛ در نتیجه، پنل ها به شیشه هایی ضخیم تر از شیشه پنل های عادی احتیاج دارند تا بتوانند در برابر وزن خاک و آلودگی که موجب محدودیت در جذب نور است، مقاومت نمایند.

از آنجا که پنل ها در معرض جریان هوا نیستند، بیش از یک پنل خورشیدی معمولی گرم می شوند. هر یک درجه سانتی گراد گرما، تا نیم درصد کارآیی انرژی را کاهش می دهد.

یکی از نخستین جاده های خورشیدی، در بخش مورتانی-او-پرش فرانسه ساخته شد. حداکثر قدرت این جاده که 420 کیلووات است و 2800 متر مربع را پوشش می دهد.

با اینکه انتظار می رفت نیروی فراوریی این جاده، روزانه 800 کیلووات بر ساعت باشد، برخی داده ها نشان می دهند این انرژی نزدیک به 409 کیلوات بر ساعت در روز بوده است. ضریب ظرفیت این جاده، تنها چهار درصد است.

در مقابل، نیروگاه خورشیدی سستاس(cestas) در بوردو فرانسه که پنل های آن، زاویه دقیقی در برابر خورشید دارند، حداکثر تا 300 هزار کیلووات بر ساعت قدرت دارد و ضریب ظرفیت آن، 14 درصد است.

در آمریکا، شرکتی موسوم به سولار رودویز (Solar Roadways)، یک بزرگراه هوشمند دارای پنل های خورشیدی ابداع نموده که به حسگر و لامپ های LED مجهز است و برای ذوب کردن برف در فصل زمستان، پدهای حرارتی دارد.

این شرکت آمریکایی، مصرف انرژی چراغ های LED جاده را 106 میلیون کیلووات ساعت و انرژی فراوریی را 415 میلیون کیلووات ساعت تخمین زده؛ در نتیجه بیش از 25 درصد انرژی مفید، به مصرف چراغ های LED می رسد.

با توجه به چنین نتایجی، ممکن است احداث جاده های خورشیدی، ایده خوبی نباشد.

مقاله این پژوهش، در مجله The Conversation به چاپ رسید.